ในปี พ.ศ. 2407 จักรวรรดิอังกฤษได้จัดตั้งกรมป่าไม้ขึ้นในอินเดีย ซึ่งนำไปสู่การโอนกรรมสิทธิ์ป่าไม้จากชาวบ้านไปยังรัฐอย่างกะทันหัน สิ่งนี้กระตุ้นการสกัดอย่างอาละวาดและการใช้ดีโอดาร์ ในเชิงพาณิชย์ในรัฐหิมาจัลประเทศในปัจจุบัน ในความพยายามที่จะซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างป่าไม้กับชาวป่าในท้องถิ่น รัฐบาลอินเดียได้ผ่านพระราชบัญญัติสิทธิป่าไม้
ซึ่งให้สิทธิ์แก่ครอบครัวหิมาจัลแต่ละครอบครัวให้มีต้นไม้เพียงต้นเดียวทุกๆ 10 ปี ซึ่งแทบไม่มีไม้เพียงพอสำหรับสร้างบ้าน ตรงกันข้ามกับกัท คุนิคอนกรีตดูไม่เข้าตาเพราะไม่สอดคล้องกับภูมิประเทศ แต่ก็ไม่ใช่ว่าชาวบ้านไม่ต้องการสร้างบ้านไม้ พวกเขาขาดการเข้าถึงทรัพยากรที่จำเป็น เนื่องจากที่อยู่อาศัยแบบดั้งเดิมของรัฐหิมาจัลประเทศมีราคาแพงและไม่สามารถทำได้ อุตสาหกรรมคอนกรีตจึงรวบรวมไอน้ำ อิฐและซีเมนต์ช่วยให้ชาวบ้านมีวิธีสร้างบ้านที่ถูกกว่าและเร็วกว่า โครงสร้าง Kath kuni มาพร้อมกับต้นทุนครั้งเดียวที่สูงขึ้น และผู้คนพบว่ามันยากที่จะใช้เงินจำนวนนั้นออกไป